غير مصنف

Επισκεψη Παγκυπριας Συνομοσπονδιας Ομοσπονδιων Συνδεσμων Γονεων Δημοσιων και Κοινοτικων Νηπιαγωγειων στα Σχολεια Ριζοκαρπασου – Χρονογραφημα

tziov._kouzalis

Του κ. Τζιοβάνη Κουζαλή
Ένα οδοιπορικό που ξεκινά από μια υπόσχεση, ένα τάμα για ένα ευλαβικό προσκύνημα στο Ριζοκάρπασο, ως το λιγότερο που εμείς οι γονείς στους Συνδέσμους Γονέων έχουμε υποχρέωση να πράξουμε. Ξεκινήσαμε το ταξίδι μας από το Δασάκι Άχνας στις 7:30 π. μ. όπου φορτώθηκαν το κουκλοθέατρο, η Αμοδόχος, η υδροδόχος (δωρεά για το Νηπιαγωγείο από την Παγκύπρια Συνομοσπονδία μας) και τα σάντουιτς – γλυκίσματα και ποτά (προσφορά του Εθνικού Άχνας). Περάσαμε το οδόφραγμα γύρω στις 08:00.
Από εκεί κατευθυνθήκαμε προς το Βαρώσι και ταξιδέψαμε παράλληλα με τα τείχη της Αμμοχώστου. Προς τα ανατολικά. Περάσαμε δίπλα από τον αρχαιολογικό χώρο της Σαλαμίνας και ταξιδεύοντας μέσ’ από τα χωριά Τρίκωμο, Μπογάζι, Άγιο Θεόδωρο, Ταύρου, Κώμα του Γιαλού, Λεονάρισσο, Άγιο Ανδρόνικο, Γιαλούσα, Αγιά Τριάδα φτάσαμε στο Ριζοκάρπασο. Δύσκολη η διαδρομή. Πού πάμε; Ποιούς θα δούμε; Τί θα βρούμε; Τελικά όμως πιο δύσκολη φάνηκε η επιστροφή… γιατί στην επιστροφή ΠΟΝΑΣ. Λυπάσαι, όχι γι’ αυτό που έκανες ….αλλά για το ταξίδι που δεν έκανες πιο νωρίς. Οι Ερινύες θα με ενοχλούν μέχρι να πετύχω κάτι καλύτερο. Γιατί είμαι και εγώ απόγονος του Ευαγόρα, είμαι και εγώ Κερυνιώτης/Βαρωσιώτης, είμαι και εγώ Καρπασίτης.
Στη διαδρομή μας για το Ριζοκάρπασο ή για τους πολλούς «Καρπάσι» είχαμε συζήτηση για τα κατεχόμενα μέρη μας. Παρακολουθούσαμε όλοι μέσ’ από τα παράθυρα του λεωφορείου – βουβοί και με βουρκωμένα μάτια – τις ακατοίκητες οικίες και τα ερειπωμένα σπίτια των συμπατριωτών μας. Οδυνηρό να βλέπεις τις κατεστραμμένες και παραμελημένες μας εκκλησιές. Ένα θέαμα πρωτόγνωρο για μας, Εκκλησίες χωρίς σταυρούς και τα τζαμιά που φύτρωσαν έντεχνα δίπλα από κάθε εκκλησιά, να προσπαθούν να επιβάλουν στη σκέψη μας ότι ο τόπος αυτός δεν μας ανήκει, χωρίς όμως κανένα αποτέλεσμα… «Λογαριάσατε λάθος με τον Νου σας εμπόροι»…
Επίσκεψη στο Νηπιαγωγείο και Δημοτικό Σχολείο Ριζοκαρπάσου
Ο Διευθυντής και οι δάσκαλοι των σχολείων του Ριζοκαρπάσου, αφού μας υποδέχθηκαν με θέρμη, μαζί με τους Τουρκοκύπριους συνοδούς μας που πρέπει να ομολογήσω ήταν πολύ φιλικοί και διακριτικοί μαζί μας. Οι δάσκαλοι και ο Διευθυντής, μας ξενάγησαν στο χώρο του σχολείου. Μιλήσαμε με τους δασκάλους και με τα παιδάκια που μας περίμεναν με ανυπομονησία και τους χαρίσαμε διάφορα δώρα και παραμύθια (όλα δωρεά από απλούς πολίτες και φίλους με ευαισθησία και τους οποίους θα ευχαριστήσουμε τον κάθε ένα προσωπικά στο τέλος). Έπειτα, συνομιλήσαμε και συζητήσαμε με τον Διευθυντή κ. Στέλιο Χριστόδουλο, όσον αφορά τα προβλήματα, τις δυσκολίες και τις αντιξοότητες κάτω από τις οποίες οι εκπαιδευτικοί προσφέρουν μόρφωση στους μικρούς και μεγάλους μαθητές του Ριζοκαρπάσου.
Μας ενημέρωσε για το τι ακριβώς χρειάζονται και τι στερείται το σχολείο από άποψη βοηθητικών υλικών που είναι απαραίτητα για την ομαλή λειτουργία του σχολείου. Ετοιμάσαμε μία λίστα από τα απαραίτητα. Και ξέρετε κάτι; Δεν θα τα ζητήσουμε από το Υπουργείο, ούτε και από την Σχολική Εφορία. Ο κόσμος αγκάλιασε την επίσκεψη μας με αγάπη. Ο απλός κόσμος που έβαλε το χέρι στην τσέπη του για να στηρίξει αυτά τα παιδιά. Διότι κάποιοι που θα έπρεπε να το κάνουν αδιαφορούν.
Εκείνο που μας ξένισε ήταν η απουσία της σχολικής Εφορίας. Πως είναι δυνατόν να χρειάζεται να πάμε εμείς για να πάρουμε Κουκλοθέατρο και αμμοδόχο. Πως είναι δυνατόν σε όλη την Κύπρο να έχουμε τα πάντα και εδώ το υπουργείο μας και η σχολική μας εφορία ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ. Διερωτάσαι… ποιός είναι ο κατακτητής; Ποιοί οι δικοί μας. Πού είναι οι βουλευτές μας; (ε ….και εσύ …τέτοια εποχή χωρίς εκλογές …πού να είναι; Στα καθήκοντα τους!) άραγε πότε θα είναι δίπλα μας; πότε θα είναι κοντά σ’ αυτούς που μας χρειάζονται; Σ’ αυτό το θέατρο του παραλόγου καλώ ανοικτά τον κόσμο να στηρίξει την προσπάθεια μας για επάνδρωση και βελτίωση του σχολείου μας, διότι αυτοί που έχουν ευθύνη δεν είναι εδώ.
Τέλος τα παιδάκια του Ριζοκαρπάσου απάντησαν την επιστολή της Θάλειας (μαθήτρια μας στο Δημοτικό της Καθαρής στην Λάρνακα – με καταγωγή από τα κατεχόμενα) και την οποία επιστολή σας κοινοποιούμε. Θα απαντήσει η Θάλεια! Αυτό το ξέρω. Θα απαντήσει όμως και το υπουργείο μας, θα απαντήσει η κοινωνία μας;
Επίσκεψη στο Γυμνάσιο Ριζοκαρπάσου
Την ίδια εγκάρδια υποδοχή είχαμε από τον Διευθυντή κ. Φάνη Σεργίου και τους καθηγητές του Γυμνασίου Ριζοκαρπάσου, οι οποίοι επίσης μας ξενάγησαν στο σχολικό χώρο. Λόγω του ότι το σχολείο είναι μικρό και οι αίθουσες λιγοστές, τα μαθήματα μοιράζονται κατά ομάδες για κάθε αίθουσα. Οι εκπαιδευτικοί μας μίλησαν για το πώς περνούν στις κατεχόμενες περιοχές μας. Εξ όσων πληροφορηθήκαμε, ο κύριος Σεργίου καταβάλλει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να βοηθήσει αυτά τα παιδιά, ο οποίος μαζί με την ομάδα του μας ενημέρωσαν όπως και στο νηπιαγωγείο και δημοτικό για το τι εξοπλισμό χρειάζονται.
Το Γυμνάσιο μας πέτυχε να πάρει μέρος στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα Erasmus Plus – Comenius.
Υπόσχεση δική μας να καταστήσουμε θεσμό αυτή την επίσκεψη. Να καταφέρουμε να μην είναι μια εθιμοτυπική επίσκεψη αλλά μια επίσκεψη αγάπης και στήριξης. Τα σχολεία μας, οι μαθητές μας χρειάζονται την δική μας αγάπη. Χρειάζονται την δική μας στήριξη. Δεν χωράνε εκπτώσεις αγαπητοί μας Ιθύνοντες. Και αν εσείς δεν μπορείτε να ανταποκριθείτε, μην στεναχωριέστε, έχει κόσμο με αγάπη… έχει κόσμο με όρεξη να βοηθήσει.
Οδοιπορικό Επιστροφής
Η ζωή στο Ριζοκάρπασο είναι σαφώς αρκετά διαφορετική από τη δική μας. Στερούνται πάρα πολλά και σαν σχολεία και σαν οικογένειες και γενικά στην καθημερινότητά τους. Πράγματα τα οποία για εμάς είναι αυτονόητα και δεδομένα, γι’ αυτούς δυστυχώς αποτελούν πολυτέλεια. Παράδειγμα ότι στην επιστολή τους ζητούν δωράκια που είναι ζωάκια και όχι τίποτα άλλο. Αυτό λέει πολλά για τις δικές τους ευαισθησίες και ανάγκες. Η δουλειά που κάνουν οι εκπαιδευτικοί μας εκεί είναι καταπληκτική. Τους αξίζουν χίλια ευχαριστώ.
Στην επιστροφή μας προς τις ελεύθερες περιοχές, επισκεφθήκαμε μερικές εκκλησίες. Πήγαμε για προσκύνημα στον Άγιο Συνέσιο στο Ριζοκάρπασο και μετά στον Άγιο Θέρισσο της Γιαλούσας, που είναι ένα ερειπωμένο εκκλησάκι χωρίς καν εικόνες. Κάτω από το εκκλησάκι αυτό, υπάρχει πηγή απ’ όπου ο κάθε επισκέπτης μπορεί να πάρει αγίασμα.
Μπαίνοντας στο χωριό της Αγίας Τριάδας, αντικρίσαμε στα δεξιά μας την Βασιλική της Αγίας Τριάδας, η οποία είναι μοναδικού ενδιαφέροντος, λόγω του ψηφιδωτού της στο οποίο έχει αποδοθεί τεράστια ιστορική σημασία. Τέτοια ψηφιδωτά υπάρχουν μόνο δύο σε ολόκληρο τον κόσμο και το ένα βρίσκεται στην Αγία Τριάδα. Η Βασιλική επίσης, χαρακτηρίζεται από σπάνια αρχιτεκτονική.
Αργότερα περάσαμε από την εκκλησία της Αγίας Τριάδας και αφού διαπιστώσαμε ότι ήταν κλειστή, ακολούθως επισκεφθήκαμε το σπίτι του κύριου Σάββα και της κυρίας Μαρούλας Λιασή. Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων εγκλωβισμένων που κρατάνε τα κλειδιά της εκκλησίας μας. Το σπίτι τους πολύ κοντά από την εκκλησία μας διατηρημένο γεμάτο αγάπη και Ελληνική περηφάνια. Αυτοί οι δύο άνθρωποι βίωσαν και βιώνουν πάρα πολλά τόσα χρόνια κάτω από το Τούρκικο Καθεστώς.
Μοιράστηκαν μαζί μας τις καθημερινές ασχολίες τους και μας ξενάγησαν στο παλιό αρχοντικό τους. Μας μίλησαν για τον αγνοούμενο γιο τους, του οποίου τα οστά βρέθηκαν φέτος το Καλοκαίρι σε ομαδικό τάφο στην Κερύνεια. Μοιράστηκαν μαζί μας τα γεγονότα του Αυγούστου του 1974 , όταν αντίκρισαν για στερνή φορά το γιο τους, στον με δισταγμό αποχωρισμό τους για τον πόλεμο κατά του Τουρκικού ζυγού και των ξένων δυνάμεων. Μας περιέγραψαν πόσο πολύ περίμεναν την επιστροφή του, η οποία έγινε αφού πέρασαν 40 χρόνια κατοχής και αντί για το μονάκριβο γιο τους παρέλαβαν ένα φέρετρο οστών, γιομάτο νιάτα που έπεσαν μαχόμενα για την πατρίδα. Ησύχασαν όμως. Μετά από 40 χρόνια ταλαιπωρίας ήρθε η ανάπαυση – για τον λεβέντη τους αλλά και για αυτούς!
Η δύναμη της ψυχής και της καρδιάς. Και οι δύο ήταν χαμογελαστοί. Πείραζαν ο ένας τον άλλο αστειευόμενοι και πάντα με γέλιο και χαρούμενοι. Στα 90 τους χρόνια βλέπεις ότι η αγάπη ήταν και είναι το μέγιστο των 70 χρόνων γάμου. «Εδώ θα ακούσετε μόνο χαρές…». η κουβέντα του κύριου Σάββα. Θέλοντας να μας τονίσει ότι παρόλες τις δικές τους προσωπικές αλλά και εθνικές πίκρες, δεν έχουν χώρο τα κακά …παρά μόνο τα θετικά. (αρχαίο πνεύμα αθάνατο) Λίγο πριν αποχωρήσουμε ο κ. Σάββας μας είπε “να έρχεστε να μας βλέπετε γιατί μας δίνετε μεγάλη χαρά, γιατί το χρειαζόμαστε”. Αυτή η φράση μας έμπηξε μαχαίρι στην καρδιά. Εκεί διερωτάσαι, γιατί δεν πήγα πιο νωρίς; Γιατί σκέφτομαι μόνο τον εγωισμό μου και να λέω περίτρανα, «δεν πάω να δείξω το διαβατήριο μου για να πάω σπίτι μου», Ένας από αυτούς και εγώ! Τολμηρή δήλωση, τρανή ή και πολύ επιβλητική… χωρίς να ξέρω όμως τις λεπτομέρειες τι θα μου συνέβαινε σήμερα, πριν προσκυνήσω στις έρημες και ταπεινωμένες μας εκκλησίες, πριν φιλήσω το χέρι του κ. Σάββα και της κας Μαρούλλας, πριν… ανακαλύψω σήμερα που πήγα, τι είδα…. Πριν καταφέρω να αποκαλύψω στον εαυτό μου τα σημερινά μου περπατήματα. Σήμερα όμως η φιλική μαχαιριά του κύριου Σάββα με τρυπά κάθε λεπτό…. Γιατί να μην πάω πιο νωρίς; Γιατί να στερώ λίγη ώρα χαράς στους δικούς μας ακρίτες; Γιατί μας τρώει ο εγωισμός; Γιατί; Γιατί; Ένα γιατί που μας δίνει μεγαλύτερη θέληση να επιστρέψουμε σύντομα εκεί. Εκεί που ένα προσκύνημα δεν είναι σε βυζαντινή εκκλησία. Εκεί που το προσκύνημα είναι εθνική, ηθική και χριστιανική υποχρέωση με ένα χρώμα Καρπασίτικο.
Στην πορεία μας για τις ελεύθερες περιοχές περάσαμε και πάλι από το Βαρώσι κάνοντας στάση στο Μοναστήρι του Αποστόλου Βαρνάβα το οποίο έχει μετατραπεί σε μουσείο, φιλοξενώντας μέσα αρχαία κειμήλια της Κύπρου από την εποχή του Χαλκού μέχρι και Βυζαντινά. Η εκκλησία του Αποστόλου Βαρνάβα έχει γίνει επίσης μουσείο εικόνων. Ίσως να μπορέσουν κάποτε τα αδέλφια μας Τουρκοκύπριοι να ορθώσουν το κεφάλι και να ζητήσουν από τους κατακτητές να σεβαστούν τις δικές μας εκκλησίες όπως σεβόμαστε εμείς τα δικά τους τεμένη.
Στο τέλος της ημέρας οι Τούρκοι και ο κ. Ερτογάν θα ευλογηθούν να καταλάβουν ότι ο θεός είναι ένας (άσχετα με το όνομα που του δίνει η κάθε θρησκεία) και ότι κάθε ναός είναι οίκος του θεού. Αυτό πρέπει να του το εμπεδώσουμε. Ίσως μια μέρα ο Ύψιστος να του δώσει την νόηση να συμπεριφερθεί ευλαβικά στις δικές μας εκκλησίες, όπως ένας θρησκευόμενος θα πρέπει να κάνει.
Τέλος, προσκυνήσαμε τον τάφο του Αποστόλου Βαρνάβα όπου τα 2000 χρόνια ιστορίας κτυπάνε τον κύριο Ερτογάν σαν καταπέλτης. Είναι αλήθεια διαφορετική η νοοτροπία μιας κουλτούρας 5000 χρόνων και μιας άλλης πολύ πιο πρόσφατης. Η επιστροφή προς τις ελεύθερες περιοχές είχε ήδη αρχίσει. Το ερώτημα είναι ένα. Θα φτάσουμε ποτέ;
Ευχαριστούμε πολύ τα άτομα που μας συνόδευσαν στην ευλαβική αυτή επίσκεψη
•Κυριακούλα Πλυσή,
•Κίκα Π. Βάσιλα,
•Ελισάβετ Βάσιλα,
•Γιάννα Βασίλη,
•Αντώνης Γεωργίου
•Χρήστος Θεοφίλου
Επίσης ευχαριστούμε όλους εσάς που με τον δικό σας τρόπο στηρίξατε και βοηθήσατε στην εκπλήρωση της δικής μας υπόσχεσης. Ευχαριστούμε εσάς που απλόχερα στηρίξατε οικονομικά την επίσκεψη μας. Όλοι οι χορηγοί θα αναρτηθούν στην Ιστοσελίδα της Παγκύπριας Συνομοσπονδίας προδημοτικής, αλλά θα σας ευχαριστήσουμε γραπτώς.
Την ίδια ώρα παρακαλώ σημειώσατε ότι δεχόμαστε εισφορές για την κατασκευή Πολυπαιγνιδιού, αλλά αποθήκης στο Νηπιαγωγείο μας στο Ριζοκάρπασο. Για περισσότερες πληροφορίες αποταθείτε στα γραφεία μας στην Λεμεσό ή και στα γραφεία του Τ. Κουζαλή στο Παραλίμνι στο 23811788]]>

T.E.B.E.A.